Με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων του Μίκη Θεοδωράκη, παρουσιάστηκε στη Βασιλική Πλατεία του Μονάχου, το καλοκαίρι του 1995,το μπαλέτο «Αλέξης Ζορμπάς». Ένα πολυάριθμο κοινό είχε την ευκαιρία να απολαύσει το συνθέτη στη διεύθυνση του έργου, με την αρωγή της σοπράνο Ελένης Μιχαλοπούλου στο τραγούδι και του Γρηγόρη Τζιστούδη στο μπουζούκι. Στο περιθώριο της συναυλίας ο Μίκης συναντιέται με τον Anthony Quinn, ενώ σε συνέντευξη που παραχωρεί στον August Everding μιλάει για τις επιρροές που δέχτηκε από τους μεγάλους κλασικούς, τα δύσκολα χρόνια της αντιστασιακής του δράσης, τη μοναδικότητα του ελληνικού πολιτισμού. Μπαλέτο, "Αλέξης Ζορμπάς" Βασιλική πλατεία του μονάχου, καλοκαίρι 1995 Ερμηνεία: Ελένη Μιχαλόπουλου-σοπράνο Μπουζούκι: Γρηγόρης Τζιστούδης Την κρατική ορχήστρα Αθηνών και τη χορωδία της ΕΡΤ, διευθύνει ο συνθέτης. — Έλα, Ζορμπά, φώναξα, μάθε με να χορεύω! [...] — Χορό, αφεντικό; έκαμε χορό; Έλα! — Ομηρός, Ζορμπά, άλλαξε η ζωή μου, βίρα! — θα σε μάθω πρώτα πρώτα το ζεϊμπέκικο άγριος, παλικαρίσιος. [...|...] Ριχτήκαμε στο χορό ο Ζορμπάς με διόρθωνε, σοβαρός, υπομονετικός, με τρυφεράδα έπαιρνα κουράγιο, ένιωθα τα βαριά μου ποδάρια να φτερώνουν. — Γεια σου, ξεφτέρι μου! φώναξε ο Ζορμπάς και χτυπούσε τα παλαμάκια, για να μου κρατάει το ρυθμό. Γεια σου, παλικαράκι μου! Στο διάολο τα χαρτιά και τα καλαμάρια! Στο διάολο τα καλά και συμφέροντα. Ε μωρέ! τώρα που χορεύεις και του λόγου σου και μαθαίνεις τη γλώσσα μου, τί έχουμε να πούμε! [...] Έβλεπα το Ζορμπά να χορεύει κι ένιωθα για πρώτη φορά τη δαιμονικιάν ανταρσία του ανθρώπου, να νικήσει το βάρος και την ύλη, την προγονική κατάρα. Καμάρωνα την αντοχή του, τη σβελτάδα, την περηφάνια [...] Νίκος Καζαντζάκης