Description on Youtube:
Nigarra begian
(Xalbador - Karlos Gimenez)
Sortuko dira besteak
Xabier Lete gogoan kantaldia
Mungia - Bizkaia
2012.01.14
Olalde aretoa
Pier Paul Berzaitz:
Ahotsa
Xanet Arozena:
Kitarra
Txema Garcés:
Baxua
Joxan Goikoetxea:
Teklatuak
Miren Zeberio:
Biolina
Luis Fernandez:
Txeloa
Joxean Ezeiza:
Soinu teknikaria
Iñigo Bardisa:
Argi teknikaria
Kameralariak:
Angel Dueñas
Alberto R.Ventura
Armando Revuelta
Dennis Conde
Errealizazioa eta edizioa:
Dennis Conde
Unai Rosende
Bideo Ekoizpena:
Dani Blanco
2012 - A&M Kultur Promotora
Jainko maitea, nago noiz deituko nauzun
munduan zabaltzerat zerbait alaitasun;
ez dakit beti danik zer gaitik naukazun
gutarteko berri txar guzien oihartzun.
Zortearen indarrez, munduan ni ere
sartu nintzan euskaldun agerien jabe;
frantses edo español sortu banintz hobe,
gaur ez nuen izanen hoinbertze naigabe.
Euskalduna naiz eta maite dut herria,
oroz gainetik gure hizkuntza garbia;
beti amultsuki dut bixtan ekarria,
gure izaitearen ezagutgarria.
Bainan gure hizkuntza jo du erroraino
gaitz bat txarragokoak gaitz guziak baino;
ez da gure etxean sartua oraino,
bainan hedatua da kasik honeraino.
Baxenabar, Lapurdi eta Xuberoan
nik ez dakit jendea zeri buruz doan;
euskara itotzea hartu du gogoan,
ezagutza gabeen urgulu zoroan.
Sumatuz euskaldunak, ospetsu nahian,
gurerik deus ez duen hizkuntza mihian,
sofritzen egoiten naiz horien erdian,
gutaz ahalgetua, nigarra begian.
Bertzerenaz beztituz haundi esperantzan,
garenaz bertze zerbait nahi dugu izan,
bururat eman gabe, haunditzeko plazan,
gure aments zoroak norat garamatzan.
Amenstu leku hortan heltzen garenean,
egizkoaren hatsa galdurik bidean,
leize bat eginen da gure gibelean,
amentsak er'ez baitu iganen airean.
Nehoiz etzeraukula, nik ez dut etsiko,
gure kontzientzia atzartzen hasiko;
egungo balentriak ez baitu betiko
odolaren mintzoa ixilaraziko.
Guk uste baino lehen jin daike eguna,
euskaldun deit gaitzaten nahiko duguna:
ehortziz duguneko lUf pean hain bama
euskaldun izaiteko gauza beharrena.
Nehoiz ez gitaizke gu egizko frantsesak,
euskaltasuna berriz joa azken beltzak;
bilakatu beharrak gaitu gu amentsak
arimarik gabeko izaite deus ezak.
0, entzule maitea, otoi, barkamendu,
ez badut bozkarioz kantaldi hau ondu!
Jostetako gogoa dautate ekendu,
aunitz maite duenak aunitz sofritzen duo
Ene etsimendua ez beraz kondena,
ez ere irriz entzun ene dolamena,
ez delakotz arinki hartu behar dena
ama hil urran duen haurraren auhena.
