ฉากสุดท้ายของเรื่อง "เหล่าเหม่งจู" เสด็จอาวายร้ายของฮ่องเต้ กลั่นแกล้งทุกวิถีทางมิให้การปักเย็บพระภูษาเป็นไปโดยราบรื่น และลงมืออย่างอำมหิตในตอนใกล้รุ่งของวันเฉลิมพระชนมพรรษาองค์ไทเฮาด้วยการวางเพลิงเผาหอซึ่งเหล่าเหม่งจูทำการปักเย็บงานของนางอยู่ เคราะห์ดีที่สาวใช้ในวังกังฉินได้ลอบส่งข่าวและชี้ช่องหน้าต่างฝั่งเหนือซึ่งเบื้องล่างปลอดทหารยามให้เหม่งจูและฮูหยินไฮสุยใช้เป็นช่องทางหนีไฟ และโดยอาศัยม่านหน้าต่าง สตรีต่างวัยทั้งสองนางจึงสามารถรอดพ้นจากกองเพลิงไปได้ ในตอนนี้ เหม่งจูหนีพ้นเงื้อมมือมัจจุราชได้ก็รีบรุดเข้าวังขอเข้าเฝ้าไทเฮา กล่าวโทษอ๋องกังฉินวางเพลิงและถวายพระภูษา ฝ่ายกังฉินไม่ทราบความว่าเหม่งจูหนีรอดมาได้ จึงได้เพ็ดทูลกล่าวหาเหม่งจูวางเพลิงเผาตนเองหนีอาญาที่มิอาจถวายงานได้ตามกำหนด เมื่อเบิกตัวเหม่งจู นางเผชิญหน้ากล่าวโทษกังฉินซึ่งจนด้วยพยานบุคคลและหลักฐานคำให้การของสมุนตนที่ไฮสุยนำกลับมาได้ทันเวลาขณะนั้นพอดี ด้วยความที่เป็นเชื้อพระวงศ์ ไทเฮาตัดสินโทษให้ปลดเป็นสามัญชน แต่มิอาจทานการคัดค้านของเหม่งจูและเหล่าขุนนาง จึงได้พระราชทานคฑาเหล็กให้เหม่งจูมีอำนาจใช้กระทำการใดๆได้ตามปรารถนา นางจึงใช้คฑานั้นตีกังฉินก่อนที่จะส่งต่อให้ไฮสุยใช้อาญาสิทธิ์แห่งคฑานั้นนำตัวกังฉินไปประหารชีวิต..