Herriaren aurka Israelgo Estatua egiten ari den
genozidio terrorista salatu nahi dugu.
Uztailak 25ean Galiziako Eguna ospatzen da
Musika klasikoan hasiberrientzako iradokizunak
Xoán Montes (1840-1899) Lugon jaiotako galiziar musikagile, instrumentista eta irakaslea izan zen. 1850ean, Lugoko Seminario Conciliar-ean hasi zituen ikasketak, apaiz-ikasketak egiteko. Hamalau urte eman zituen eliz erakundean trebatzen, 1864ko udan utzi eta musika praktikatzen hasi zen arte. Seminarista izan zen urteetan, Montesek oso musika-prestakuntza eskasa jaso zuen, eta Fetis-Gil, Eslava edo Berliozen testuak aztertzen jarraitu beharko du, modu autodidakta batean. Montesen ekoizpenean koru, organo, banda, orkestra, kuarteto, sexteto, ahots edo pianorako konposizioak eta moldaketak aurkitzen ditugu. 1899ko ekainaren 23tik 24rako gauean hil zen, garuneko odoljario baten ondorioz.
Itzal Beltza. (Negra sombra) Rosalia de Castroren poema galiziarra da, Xoán Montesek musikatua eta berak galiziar abesti esanguratsuenetako bat bihurtua. Gaurkoan María Eugenia Boix-ek eskainiko digu Natalia Ensemble lagun duela. Antzinako musikari eta errepertorio barrokoari bereziki lotuta, Maria Eugenia Boix sopranoak eszenatokiari, antzerkiari eta herri musikari oso itsatsita dagoen bakarlari gisa ere aldarrikatzen du bere burua. Bestalde, Natalia Ensemble 2013an sortutako taldea da, eta 17 interpretek osatzen dute. Hainbat orkestratan aritu ondoren, elkarrekin musika egiten jarraitu nahi izan dute.
Tomaso Albinoni (1671-1751) italiar barrokoko musikagile bat izan zen, Venezian jaio eta hil zena; bere operengatik ezaguna bere garaian, gaur egun bere ospea musika instrumentaletik eta, batez ere, bere Adagio famatutik datorkionean. Baina dirudienez ez zuen berak idatzi, baizik eta 1945ean Remo Giazotto italiar musikologoak konposatu zuen, Albinoniren soketarako eta organorako sonata baten zati batzuetan oinarrituta. Bere garaiko konpositoreekin kontrastean, ez zuen inoiz Elizan edo Gortean posturik lortu nahi izan, bere baliabideekin defendatzen baitzen eta bere independentziaz maiteminduta baitzegoen. Familia aberats baten semea, kantua eta biolina ikasi zituen, eta 50 opera inguru eta musika instrumental ugari konposatu zituen; batez ere, sonatak bakarlari eta hirukoterako, eta oboe eta biolinerako kontzertuak.
Albinoniren Adagioa, jatorrian, Tomaso Albinoni veneziar konpositoreari esleitutako hari eta organorako sol minorreko pieza neobarrokoa da, baina, egia esan, 1945ean Remo Giazotto italiar musikologoak konposatu zuen. 1958an argitaratu zuen lehen aldiz Casa Ricordi argitaletxeak, eta argitaratzaileak salmenta-argudio gisa esan zuen egileak Albinoniren hirukote baten sonata baten mugimendu geldo baten zati batzuk hartu zituela oinarri, Bigarren Mundu Gerran hiria bonbardatu ondoren Dresdengo Liburutegiaren hondakinetan aurkitutakoak ustez, baina inoiz ez da aurkitu zati horien existentziaren froga seriorik. Aitzitik, Staatsbibliothek Dresdenek formalki gezurtatu du partituren bilduman edukitzea.
Frédéric Chopin (1810-1849) poloniar pianista eta konpositore birtuoso bat izan zen; pianista bezala, historiako garrantzitsuenetakotzat jotzen da eta konpositore bezala, Erromantizismoaren erreferenteetako bat. Bokazioz musikala zen familia batean jaio zen; amak pianoa jotzen zuen, eta aitak, biolina eta txirula; bere lehen irakaslea ahizpa bat izan zen, berarekin lau eskutarako piezak jotzea gustuko zuena. Zortzi urterekin eman zuen lehen kontzertu publikoa Varsoviako Radziwill familiaren jauregian. Chopinen lanak pianoa baino ez du ardatz, bakarrik edo modu kontzertantean, zeinarekin hobekuntza teknikoko, distira espresiboko eta rubatoan sakontzeko bakarkako karrera bati ekin zion, instrumentu horren erreferente musikal izatera iritsi arte.
Chopinen lanen katalogoa. Bere obrak Opus zenbakiaren arabera sailkatzen dira (latinez opus hitzak 'obra' esan nahi du), musikan konpositore gehienen obrak katalogatzeko erabiltzen den terminoa baita XVII. mendetik aurrera.
Polonesa Poloniako dantza nazionala eta musika-forma da; hortik datorkio izena. Formalki, ibilera moderatuko eta erritmo hirutarreko mugimendu bat da (3/4), erritmo tetiko bereizgarriarekin hasten dena (melodia lehen konpaseko lehen denboran hasten da) eta protesian amaitzen dena (azken esaldiko azken nota nabarmenduak nota bat edo gehiago ditu erantsita); erritmo horrek boleroa gogorarazten du. Poloniar ezagunenetako batzuk Frédéric Chopinenak dira, adibidez, gaur Anastasia Huppmann errusiar pianistaren interpretazioan eskaintzen dugun 1. zenbakia.
Eduardo Mokoroa (1867-1959). Gipuzkoako organista, zuzendaria eta konpositorea izan zen, Tolosan jaioa. Organoa, harmonia, kontrapuntua eta fuga ikasi zituen Modesto Letamendiarekin eta Felipe Gorritirekin. Bere jaioterriko Orfeoiaren eta Udal Bandaren zuzendaria izan zen. Lehenengo taldeari sari ugari eman zizkion koru-masen lehiaketetan, Remigio Mugicak eta Secundino Esnaolak zuzentzen zituzten Pamplonea eta Donostiarra bezalako orfeoi baliotsuekin. Irakaskuntzan jardun zuen eta organista, zuzendari eta konpositoreen benetako eskola osatu zuen. Tolosako Udalak, 1942an, Hiriko Seme Kutun izendatu zuen Mocoroa; Donostiako Orfeoiak eta "Felipe Gorriti" Eskolaniak Ohorezko Zuzendari izendatu zuten, eta 1943an Alfontso X.a Jakitunaren Gurutzea eman zioten.
Sansara ingeles abesbatz gazte bat da, musika korala ulertzeko duen moduan berritzailea. Estilo askotarikoak hartzen ditu, ez du zuzendari propiorik, ez du erregulartasunez entseatzen, kasu berezietan baizik, eta tradizioa eta abangoardia batzen saiatzen da beti. Cambridgetik dator, baina Ingalaterrako hainbat tokitatik etorritako abeslariek osatzen dute. Taldekideak Londresen elkartzen dira egun batzuetan, kontzertu bat prestatu behar denean. Talde dinamiko eta sutsua da, musikan bide berriak eta heterodoxoak jorratzen saiatzen dena. Koralistek berek zuzentzen dute abesbatza, interpretatzen dituzten errepertorioko piezen arabera, taldekide bakoitzaren espezialitatea eta interes musikal berezia kontuan hartuta.
Musika klasikoari buruzko iradokizunak
Andrés Gaos Berea (Coruña 1874 - Mar del Plata 1959) pedagogo musikal, konpositore eta biolinista galiziarra izan zen. Eduardo Dorado biolin-jotzailearekin ikasi zuen, eta lehen mailako ikasketak amaitu zituenean, A Coruñako Diputazio Probintzialak Madrilen eta Bruselan biolina ikasteko pentsioa eman zion. 1895eko udan Buenos Airesera iritsi zen, eta han bere emazte izango zen America Montenegro abeslari eta biolinista ezagutu zuen. Emazte horrekin bost seme-alaba izan zituen, 1917an dibortziatua. Gero, Luisa Guillochon ikaslearekin ezkondu zen, eta harekin hiru seme-alaba izan zituen. Frantzian zortzi urte eman ondoren, Buenos Airesera itzuli zen behin betiko, Estatuko irakaskuntzako ikuskatzaile gisa. Bere konposizio-lana hainbat generotara bideratu zen batez ere: herri-musika (abestiak, dantzak, lehiaketa instituzionaletarako obrak), ganbera-musika, antzerki-musika eta musika sinfonikoa.
Gaueko zirrara (Impresión nocturna) hilabete batean konposatu zen eta 1937ko irailaren 20an estreinatu zen Parisko Gaveau Aretoan, Gaos bera Lamoreux Orkestraren buru zela. 1987an, Joam Trillok hautsak harrotu zituen Galiziako Xoven Orquestraren inaugurazio-kontzerturako partituran; Trillok itsasoaren eta kaioen usaina piztu zuen, eta Xuntaren dirulaguntza bat lortu zuen partitura inprimatzeko, Espainiako eta Argentinako orkestra ezagunenei ale bat bidaliz; beste zuzendari batzuek bere errepertorioan lekua egitea lortu zuen, eta Gaueko zirrara Bach, Haydn, Brahms eta Chaikovskiren hari-orkestrarako pieza gustukoenen parean jartzen da, BMG zigiluak argitaratutako zenbait CDtan. (Emilio Fernándezen artikulutik jasoa)
Gaur Galiziako Sinfonikoak eskainiko digu, Burgosko Víctor Pablo Pérez maisuaren gidaritzapean.
Johann Sebastian Bach (1685-1750) biolin-jolea, organo-jolea, zuzendari eta konpositore alemaniarra izan zen. Eisenachen jaio zen, historiako musika-familia garrantzitsuenean, bere baitan 30 konpositore ospetsu baino gehiagorekin. 1703an lortu zuen Arndstateko Printzearen gorteko musikari gisa egin zuen lehen lana, eta 1707an Mülhausenera joan zen organista gisa. Han, Maria Barbara lehengusinarekin ezkondu zen, eta zazpi seme-alaba izan zituen. 1720an emaztea hil ondoren, urte eta erdi geroago berriro ezkondu zen Maria Magdalenarekin, zeinarekin beste hamahiru seme-alaba izango zituen. 1723an Leipzigera joan zen bizitzera eta 65 urterekin hil zen. Musikagile emankorra, Musikaren Historiako hiru jeinu nagusietako bat da Mozart eta Beethovenekin batera.
Bachen lanen katalogoa edo Bach-Werke-Verzeichnisen, BWV siglengatik ezagunagoa, konpositorearen lan guztien aurkibide zenbakitu batez osatuta dago,
gaika antolatuta, generoen lan motaren arabera eta Ahots edo instrumentu izaeraren arabera, mundu osoko akademiko eta musikariek erabilia. Katalogo hori 1950ean sortu zuen Wolfgang Schmieder musikologo alemaniarrak.
Brandemburgoko 5. Kontzertua, BWV1050, Köthenen egon zen bitartean idatzitako eta Brandemburgoko 5. Kontzertuak deituriko instrumentuentzako sei kontzertuko albumaren parte da. Gaur aurkezten dugun 5. zenbakia Concerto Grosso bat da (bakarlari talde txiki bat akonpainamendu talde handiago baten aurrean aritzen da). Kasu honetan, biolinak, flautak eta klabezinak ordezkatzen dute bakarlari taldea, batzuetan bakarlari gisa eta beste batzuetan laguntzaile gisa. Kontzertua hiru mugimendutan antolatuta dago: I (0'06") ALLEGRO .-. II (10'23") AFFETTUOSO .-. III (16'15") ALLEGRO.
Croatian Baroque Ensemblek interpretatzen du, musika barrokoaren interpretazio historizistan espezializatutako musika taldea eta genero horretako nazioarteko jaialdi garrantzitsuenetara maiz gonbidatzen dena.
Giuseppe Verdi (1813-1901). Musikagile italiar bat izan zen; bel cantotik verismorako zubi gisa hartzen diren 28 opera idatzi zituen. Le Roncolen jaio zen, Busettotik gertu; umetan, Elizako abesbatzako kide izan zen, organo eskolak jaso zituen, eta hamar urte zituela, gurasoek Busettoko Musika Eskolan inskribatu zuten; 19 urte zituela, Berezzik lagundua, Milanera joan zen, eta han jarraitu zituen ikasketak. Era berean, Berezziren alabarekin ezkondu zen. Europako dinastia ezberdinetan banatutako Italiaren batasuna aldarrikatzen zuten herri mugimenduak begiko izan zituen; “Viva Verdi”, Viva Vittorio Emanuele Re D 'Italiaren zentzu bikoitzarekin oihukatzen zuelarik.
Traviata, Giuseppe Verdiren musika eta Francesco Maria Piaveren italierazko libretoa dituen hiru ekitaldiko opera bat da, Alejandro Dumasen (semea) La dama de las camelias (1852) eleberrian oinarritua. 1853ko martxoaren 6an estreinatu zen Veneziako La Fenice Antzokian, Rigoletto eta El Trovador-ekin batera, Verdik bere ibilbidearen erdialdean konposatu zuen opera-trilogia herrikoia. Hasieran Violetta — pertsonaia nagusiaren izena — izenburua du, eta, dirudienez, Alphonsine Plessis Parisko gortesau baten bizitzan oinarrituta dago. Piavek eta Verdik, Dumas jarraitu nahi zuten operari girotze garaikidea emanez, baina La Feniceko agintariek iraganean, «1700 inguruan», girotzeko eskatu zuten. 1880ko hamarkadara arte ez ziren konpositorearen eta libretistaren jatorrizko nahiak errespetatu, eta ekoizpen «errealistak» antzeztu ziren.
Gaurko parte-hartzaile nagusiak: Violetta Valery – Renée Fleming, Alfredo Germont – Rolando Villazón, Giorgio Germont – Renato Bruson, Maisu zuzendaria – James Conlon
Igor Stravinsky (1882-1971) errusiar pianista, orkestra zuzendari eta konpositorea izan zen; kritikari askorentzat, XX. mendeko garrantzitsuena. Bere bizitza luzean hainbat musika estilo eta generotan murgildu zen, erromantizismo ostetik hasi eta serialismo edo jazzera arte. Besteak beste, Rimski Korsakovekin ikasi zuen eta genero eta musika talde ezberdinetarako lan egin zuen; baina Serguei Diaghilev, Errusiako Balleten sortzailea, ezagutu ondoren, berarekin kolaborazio estua izan zuen. Stravinskik era askotako taldekatze eta generotarako ere idatzi zuen, besteak beste, operak eta sinfoniak, pianorako pieza txikiak eta jazz-taldeentzako obrak. Ospe handia lortu zuen, konpositore gisa ez ezik, pianista eta zuzendari gisa ere. Time aldizkariak XX. mendeko pertsona garrantzitsuenetakotzat jo zuen.
Hiru mugimendutako Sinfonia, Igor Stravinskyk idatzi zuen 1942tik 1945era, New Yorkeko Elkarte Sinfoniko Filarmonikoaren enkarguz; New Yorkeko Orkestra Filarmonikoak estreinatu zuen 1946ko urtarrilaren 24an, Stravinskyk berak zuzenduta. Hiru mugimendutako sinfonia Stravinskyren lehen konposizio handitzat hartzen da Estatu Batuetara emigratu ondoren; bertan, aurretik abortatutako zinema-proiektuetarako idatzitako materiala erabiltzen du.
Egitura. Sinfonia hiru mugimendutan egituratuta dago: LEHEN MUGIMENDUA (0'23") Obertura: Allegro. Txinan lur suntsituaren japoniar taktikei buruzko dokumental batean oinarritu zen. Pianoaren presentzia osatu gabe geratu zen pianorako kontzertu batetik dator. BIGARREN MUGIMENDUAN (10'27") Andante; Interludioa: L' istesso tempo. Harparako musika nabarmena da Bernadetteren abestia filmaren egokitzapenerako idatzi zituen kantuen erabilerarekin. HIRUGARREN MUGIMENDUA (16'24") Con Moto. Soldadu alemanen irudiez arduratzen da, atzerapausoak emanez indar aliatuen arrakasta gero eta handiagoaren aurrean; horretarako, aurreko proiektu abandonatuetako material berrantolatua erabiltzen du, eta, aldi berean, lehen bi mugimenduak batzen ditu, pianoari eta harpari enfasi berdina emanez.
Gaur Victoria Symphony-k eskainiko digu, Tania Miller irakasle kanadarrak gidatuta.
Denontzako musikari buruzko iradokizunak
Luar na lubre Galiziako folk musika talde bat da. (Luar na lubre hitzak Ilargiaren argia zelten baso sakratuan esan nahi du) 1986an jaio zen A Coruña hirian, eta "musika zelta" deitu izan zaion korrontean kokatzen da. Beren musika-heziketa ibilbidean zehar, galiziar kultura eta musika zabaldu eta baloratu dute, munduko leku ezkutuetara eramanez. 1999an Mike Oldfieldek bere mundu biran parte hartzea proposatu zien (Live then & Now '99), eta horrela nazioarteko ospea lortu zuten. Luar na lubrek galiziar kultura nabarmentzen du inguruko gai tradizionalekin, nahiz eta ez diren geratzen antzeko musika tradizioa duten herrialdeen eragin zeltiarretatik kanpo, hala nola Irlanda, Eskozia edo Bretainia. Talde honek ere badu gaurkotasunarekiko kontzientzia eta konpromiso soziala.
Bill Evans (1929-1980), jazz pianista eta konpositore estatubatuarra izan zen. Bere obrak cool, post-bop eta musika modala biltzen ditu. Historiako jazz-pianistarik garrantzitsuenetakotzat jotzen da, harmoniaren erabilera inpresionistagatik, jazzaren errepertorio tradizionalaren interpretazioengatik, blokeko akordeen estiloa hartzeagatik eta erritmikoki independenteak diren ildo melodikoen ezaugarriengatik. Bere eragina piano-jotzaile ugarirengan antzeman daiteke, hala nola Brad Mehldau, Chick Corea, Keith Jarrett eta Herbie Hancock. Evansen konposizio asko, hala nola "Waltz for Debby" eta "Time remembered", jazzaren estandar bihurtu dira, hainbat izanik bere lanak interpretatu eta grabatu dituztenak. Evansek, Grammy sarietarako 31 izendapen eta 7 sari jaso zituen, eta DownBeat Jazz Hall of Fame lehiaketan sartu zuten.
Malena Muyala (1971) Uruguaiko tango, bals, milonga eta milongoi abeslari eta konpositorea da. 11 urte zituela, Macció de San José antzokian sartu zen. Bertan, Eduardo Malet zuzendariaren zuzendaritzapean, bere lehen arte dramatikoko klaseak jaso zituen eta "Percanta que me amurraste" eta "Vámonos" obrak egin zituen. 1991n, Uruguain egindako Tangoko Lehen Lehiaketa Nazionalean parte hartu zuen, eta Lehen Saria lortu zuen herrialde osoko 350 parte-hartzaileren artean. 2008an Montevideoko Orkestra Filarmonikoak Malena Muyala + La Filarmonica izeneko ikuskizuna egitera gonbidatu zuen. Gaur egun, Uruguaiko emakumezko ahots nagusietako bat da, eta Montevideoko Solis Antzokiko zuzendaria.
Christina Aguilera (1980) abeslari, konpositore, aktore, modelo, moda-diseinatzaile, ekoizle eta enpresaburu estatubatuarra da. Txikitatik hasi zen antzezten eta abesten, Star Search eta Mickey Mouse Club nabarmentzen diren antzerki-ekoizpen eta telebista-saioen bidez. Aguileraren lanak sari ugari irabazi ditu, tartean sei Grammy sari eta Grammy Latino bat. Bere abestietan hainbat gai jorratzen ditu, hala nola maitasuna, haurtzaroa, autoestimua, sexualitatea, feminismoa eta emakumearen ahalduntzea. Gainera, 4 zortzidun ahots-erregistro zabala du, eta «belaunaldiaren ahotsa» esaten zaio. Sigleei dagokienez, 2000ko hamarkadako saltzailerik handiena izan zen, Madonnarekin batera.
Bideo bereziei buruzko iradokizunak
Maurice Ravel (1875-1937), Ziburun (Euskal Herriako Iparraldea, Frantziar aldea) jaio zen, eta aitarengandik, suitzar jatorriko ingeniariarengandik, jaso zuen laneko zorroztasuna, bai eta amarengandik ere, Mendatan (Bizkaia) jaioa, musikarekiko grina bere haurtzaroa apaintzeko erabili zituen kantu folklorikoekin. Jaio eta hilabete gutxira, familia Parisera joan zen, eta sei urterekin piano ikasketak hasi zituen. 14 urterekin Parisko Kontserbatorioan sartu zen eta bertan Gabriel Fauré-rekin ikasteko aukera izan zuen. Bere lehen lanek nortasun sendoa eta espiritu independentea erakusten digute. 1928an, bira bat egin zuen Kanadan eta AEBn. Hain gustuko zuen jazzarekin bizi izan zen, eta Gershwin-ekin harremanetan jarri zen. Parisera itzultzean, fama handiena emango zion obra konposatu zuen, gaur eskaintzen dugun Boleroa.
Boleroa (Le Boléro) 1928an sortu zen eta Parisko Garnier Operan estreinatu zen urte bereko azaroaren 22an. Le Boléroren berehalako arrakastak eta hedapen unibertsal azkarrak konpositorearen lanik ospetsuenetako bat ez ezik, XX. mendeko musikaren adierazgarrietako bat ere bihurtu zuten. Espainiako dantza batean inspiratutako mugimendu bakar batek osatzen du, eta erritmo eta tempo aldaezinak ditu ezaugarri, melodia obsesibo batekin – ostinato bat – behin eta berriz errepikatua inolako aldaketarik gabe, orkestra-efektuak izan ezik, crescendo batean, in extremis, Mi maiorrerako modulazio batekin eta koda burrunbatsu batekin amaitzen dena. Gaur, BBCren Filarmonikoarekin ikusi ahal izango dugu, Juanjo Mena maisu arabarraren agindupean, Antonio Márquez konpainiak koreografiatua.
Giacomo Meyerbeer (1791-1864) alemaniar musikagilea izan zen, Grand Opéra estiloko operak konposatzeagatik. Haur prodijioa izan zen, eta melodrama musikal erromantikoaren sortzailetzat jotzen da, normalean gai historiko batean oinarrituta eta modu bikainean muntatuta, bere garaikideak liluratu zituzten antzerki-efektuekin, uholdeetatik suteetara. Opera serioaren azken aldaera da: Grand opera izenez ezagutzen den hats zabaleko opera historikoa. 1836 eta mende amaieraren artean, Europako musika bizitzako konpositore garrantzitsuena izan zen, ekitaldi kopuru astronomikoekin. Parisen hil zen La Africana bere azken opera handian lanean ari zela, operaren historiako arrakastarik handienetako bat izango zena.
Les Patineurs (Patinatzaileak) Frederick Ashtonek koreografiatutako balleta da, Giacomo Meyerbeerrek konposatutako musikarekin. Balletak, ekitaldi batean, patinaje victoriarreko festa bat irudikatzen du, neguko gau izoztu batean urmael batean gertatzen dena. Bertan, gazte bikote talde zoriontsu bat gazte bakarti batekin dantzan ari da elurra erortzen hasi arte, eta gazte bakartia, azkenean, bakarrik geratzen da, turuta bat bezala biratzen urmaelaren erdian.
"Fiesta de Tlacotalpan", Amalia Hernandezen Mexikoko Ballet Folklorikoak egindako koreografia-koadroa, Veracrúz Estatuko Gazte Orkestra Sinfonikoak lagunduta (Antonio Tornero, zuzendari kontzertatzailea), Mexiko hiriko Auditorium Nazionaleko 60. urteurreneko Galaren barruan, 2013ko urtarrilaren 13an. (Bideoaren oineko iruzkina)
Amalia Hernández dantzari eta koreografoak 1952an sortutako Amalia Hernández balleta edo Mexikoko Ballet Folklorikoa dugu, urte hauetan guztietan Mexikoko musika eta dantza tradizionalen erreferente izan dena. Herrialde osoan zehar egiten ditu emanaldiak, eta, aldi berean, 60 herrialde baino gehiago zeharkatu ditu.
Amalia Hernández (1917- 2000) dantzari eta koreografo mexikarra izan zen, 1952an bere izena daraman eta Mexiko Hiriko Arte Ederren Jauregian egoitza duen herrialde honetako arte folklorikoaren enblematikoa den balletaren sortzailea. Amaliak denbora pasa ahala galdu ziren Mexikoko dantza tradizionalak berreskuratu zituen, dantza horien kalitatea hobetzen saiatuz. 1959an López Mateos presidenteak Mexikoko enbaxadore naturaletako bat izateko eskatu zion talde honi.
José Manuel Rey de Viana, 1923an Ourensen jaioa eta 1995ean A Coruñan hila, dantzari eta koreografo galiziarra izan zen. Zortzi urterekin hasi zen dantzan; Europako hainbat dantza eskolatan ibili zen. 1949an, Ballet Gallego Rey de Viana sortu zuen bere emaztearekin, hau ere dantzaria, Galiziako folklorea ezagutarazteko helburuarekin. Bere lehen emanaldia A Coruñan izan zen 1955ean. 1964an New Yorkeko Erakusketa Unibertsalaren Espainiako pabiloian aritu zen. 1971n Balletaren zuzendaritza A Coruñako Diputazio Probintzialari transferitu zitzaion. 65 urterekin erretiroa hartu behar izan zuen, Diputazio Probintzialak eskatuta, eta gose-greba eta manifestazio artistiko bat egin zituen Mendez Nuñezen lorategietan. Balleta Kontseiluaren zuzendaritzapean geratu zen.
Umeentzako musikari buruzko iradokizunak
Testu hauek egiteko Wikipediako hainbat artikulu erabili dira.
Videomusicalis-eko testuak, euskaraz, gaztelaniaz eta ingelesez eginda daude.