1770eko abenduaren 16an Beethoven jaio zen
Musika klasikoan hasiberrientzako iradokizunak
Ludwig van Beethoven (1770-1827), Bach eta Mozartekin batera, mendebaldeko musikako erraldoien hirukoteko kide da. Bonnen jaioa, bere aita, jatorriz flamenkoa, bigarren Mozart bihurtzen saiatu zen, nahiz eta porrot nabarmena izan. Hala ere, bederatzi urtetik aurrera, Christian Gottlob Neefe organo-jotzaileak Bachen estudioarekin liluratu zuen, eta beti izango zuen gogoan. 1787an Vienara joan zen Mozarten klaseak jasotzeko asmoz, baina bere amaren heriotzak, egun gutxira, Bonnera itzultzea suposatu zion. Bost urteren ondoren, Vienara itzuli zen, eta han Haydn eta Salierirekin harremanetan jarri zen, musikagile eta piano-jotzaile gisa ezagutaraziz bere burua, jendearen onarpen nabarmenarekin. Hala ere, piano-jotzaile gisa zuen lanbidea ezin izan zuen gauzatu, hurrengo urtean, gorreriak eraso eta, ahalmen horretatik erabat ezgaituta utzi zuelako.
Gaur aurkezten dugun bideoak, pasarterik binainenetako batzuk erakutsen dizkigu. 1 (00:00) Symphony No. 3, Eróica- I Allegro con brio .-. 2 (13:46) Symphony No. 5- I Allegro con brio .-. 3 (21:02) Symphony No. 6, Pastoral- III. Allegro .-. 4 (26:04) Symphony No. 6, Pastoral- V. Allegretto .-. 5 (35:34) Symphony No. 7- II Allegretto .-. 6 (38:56) Symphony No. 7 - III. Presto .-. 7 (42:24) Symphony No. 9 - Ode to Joy .-. 8 (1:07:38) Piano Sonata No. 14, Moonlight Sonata- I Adagio Sostenuto .-. 9 (1:11:47) Bagatelle No. 25 Für Elise .-. 10 (1:14:24) Rondo a Capriccio Rage Over a Lost Penny .-. 11 (1:21:53) Minuet in G major, WoO 10, No. 2 .-. 12 (1:24:24) Duet for Clarinet and Bassoon .-. 13. (1:28:17) Piano Concerto No. 5 Emperor Concerto - II. Adagio .-. 14 (1:35:06) Piano Sonata No. 8 Pathétique- II. Adagio .-. 15 (1:40:16) Violin Concerto.
Leo Brouwer (Habana, 1939ko martxoaren 1a) kubatar konpositore, gitarrista eta orkestra zuzendaria da. Ernestina Lecuona de Brouwer, Ernesto Lekuonaren iloba eta Margarita Lekuonaren lehengusuaren biloba da. 13 urterekin hasi zen gitarra jotzen, flamenko soinuak erakarrita, bere aita Juan Brouwerrek bultzatuta. Aita medikua eta gitarrista zen. 17 urterekin eman zuen lehen errezitaldia, nahiz eta ordurako bere konposizioak deigarriak egiten hasi ziren. Nazioarteko hirurehun sari artistiko eta akademiko baino gehiago jaso ditu, besteak beste: "Manuel de Falla" Saria (1998); Honoris Causa Doktore Titulua Arteen Unibertsitatean (ISA) Habanan eta Txileko Santiagoko Unibertsitatean; bi Grammy Latino, eta abar.
Gitarra hari pultsatuko instrumentua da, hari perkutituko pianoa edo hari igurtziko biolina ez bezala. Mendeetako bilakaeraren ondoren, gaur egungo gitarra erresonantzia-kaxak osatzen du, goialdean zulo edo aho zabala duena. Masta hori, zubian hasi eta larako-multzoa dagoen beste puntaraino doa, sei hari edo sokak zeharkatzen dutelarik; larakoak, hariak afinatzeko erabiltzen dira. Bestalde, masta, egurrezko zati batez babestua dago, diapasoia deiturikoa, trasteetan banatua eta sokak tonu erdietan banatzen dituena. Gitarraren jatorria, K.a. 1.000 urte ingurukoa da, non asiriarrek jadanik bazituzten hari pultsatuzko instrumentuak erresonantzia-kaxarekin. Sei hariko gitarra XVIII. mendean ezarri zuen Jacob Ottok, egungo afinazioarekin.
George Gershwin (1898-1937) musikagile estatubatuarra izan zen, jazza eta musika klasikoa uztartzen jakin zuena. Gaztetatik hasi zen bere lehen kantuak idazten, eta Broadwayn estreinatu zuen bere lehen musikala, Ira anaiarekin batera, letragile gisa. Hogei urte zituenetik aurrera, kontzertu-aretoetarako pentsatutako obrak konposatzen hasi zen, arrakasta handiak lortuz. Bere gabezia formalez jabeturik, Parisera joan zen Stravinskirekin prestakuntza osatzera, eta honek, urtebetean irabazitako diruaz galdetu ondoren, Gershwinekin eskolak hartu behar zituena bera zela erantzun zion. Ravelekin antzeko zerbait gertatu zitzaion, zera bota baitzion: "Zertarako izan nahi duzu bigarren mailako Ravel bat, lehen mailako Gershwin bat izan zaitezkenean?"
Summertime, George Gershwinen konposizio bat da, DuBose Heyward, Dorothy Heyward eta Ira Gershwinen letrekin, 1935eko Porgy and Bess operarako aria gisa pentsatua. 1950eko hamarkadan operak arrakasta handia izan zuen Londresen, Leningraden eta Milanen. "Summertime" filmak, izugarrizko ospea lortu zuen Porgy and Bess estreinatu zirenetik, eta jazz estandar gisa hartu eta egokitu zuten berehala.
Gaur, Adina Aaron soprano estatubatuarrak eskainiko digu Frankfurt Radio Symphonyk lagunduta, Andrés Orozco-Estrada kolonbiar maisuaren zuzendaritzapean.
Beethovenen ondare musikalak honako hauek biltzen ditu: pianorako 32 sonata, ganbera-taldeentzako obra ugari, piano eta biolinerako kontzertuak, musika intzidentala, musika sakroa eta, batez ere, Musikaren Historiaren gailurra hartzen duten bederatzi sinfonia. Ondare hau, hobeto ulertzeko, etengabe berritu eta gainditzeko hiru etapatan bana dezakegu: A) 1802ra arte, Klasizismoa. Harenak dira pianorako egin zituen lehen hamar sonatak, harizko lehen sei laukoteak, septiminoa, lehen bi sinfoniak edo pianoko lehen bi kontzertuak. B) 1803-1815. Erromantizismoa. Heldutasun artistiko betean eta egitura formalaren eta lirismoaren erabateko kontrolarekin konposatzen ditu sinfoniak 3.etik 8.era, bere Fidelio operak 3., 4. eta 5. pianorako kontzertuak, biolinerako kontzertua, kontzertu hirukoitza, pianorako sonatak (Claro de luna, Appasionata eta Kreutzer biolinerako sonata) C) 1815 hil zen arte. Lengoaia biziago baten berrikuntza, tratamendu harmoniko eta estruktural ausartagoekin: pianorako azken bost sonatak eta harizko azken bost laukoteak, 9. sinfonia, bakarlariak eta korua gehituta, Misa Solemnis…
Septet, Op. 20. Musika klasikoa deritzonaren barruan, septeto ezagunena, ziur aski, Beethovenen Septimino izenez ezaguna da, biolin, biola, biolontxelo, kontrabaxu, klarinete, fagot eta tronparako idatzia, eta, horren barruan, III. Minueto Mugimendua, gaur, 1996an mundu mailako artistekin sortutako taldea den The Chicago Chamber Musicians interpretatzen ikusiko duguna.
Musika klasikoari buruzko iradokizunak
Pianorako 5. kontzertua mi bemol maiorrean, Op. 73, "Enperadorea" bezala ezaguna, Beethovenen pianorako azken kontzertua izan zen. 1809 eta 1811 artean idatzi zen Vienan, eta Austriako Rodolpheri eskainia dago, Beethovenen babesle eta apopiloa izan zenari. 1811ko azaroaren 28an estreinatu zen Leipzigeko Gewandhausen. «Enperadorea» ezizena ez zuen Beethovenek berak jarri, baizik eta Johann Baptist Cramerrek, kontzertuaren editore ingelesak.
Enperadorea Kontzertua, hiru mugimendu tradizionaletan banatua dago: I (0´28´´) ALLEGRO. Beethovenen pianorako kontzertu guztietan bezala, lehenengo mugimendua bereziki luzea da. Sarreran orkestrak hiru akorde egiten ditu, eta, ondoren, cadenza txiki bat, inprobisazio izaeraduna, baina partituran idatzia. Sonata formari jarraituz idatzita dago, hiru gairekin, eta sarrera berezi batekin hasten da. Lehenengo bi gaiak, orkestraren sarrerarekin hasten dira, esposizio atalean, baina bigarren esposizioaren amaieran, pianoak hirugarren gai birtuoso eta garaile bat aurkezten du. Mugimenduaren koda bereziki luzea eta konplexua da. II (29´46´´) ADAGIO UN POCO MOSSO. Bigarren mugimenduak lirismo handia du, eta, zalantzarik gabe, hiru mugimenduetan ezagunena da. Gaian orkestrak sartuko gaitu, eta ondoren, pianoaren esposizio atalak. Gaia hirutan errepikatzen da, bariazio desberdinekin. Koda, hirugarren mugimenduaren gai nagusia lasai-lasai sartuz bukatuko da. III (28) RONDO - ALLEGRO MA NON TROPPO. Hirugarren mugimenduak etengabe jarraitzen dio bigarrenari, eta italiar rondo tipikoa da, forma hau duena: ABACABA. Gai nagusia pianoak interpretatzen du eta gero orkestrak erantzuten dio. Pianoko eskalek bigarren gaian sartzen gaituzte, eta orkestrak ere horri erantzuten dio. C atalean, askoz luzeagoa, A gaia aurkezten da hiru tonalitate desberdinetan.
Alina Elena Bercu (1990) piano kontzertista errumaniarra da. Bere lehen piano eskolak 7 urterekin hasi zituen Campina bere jaioterriko Arte Eskolan. 1999an Transilvaniako Brasov hirian kokatu zen familiarekin, Musika Fakultateko Stela Drăgulin irakaslearekin pianoa ikasteko. 16 urte besterik ez zituela, Alemaniako Weimarko Franz Liszt Musika Unibertsitatean sartzeko azterketa gainditu zuen, eta Grigory Gruzmanen ikasle bihurtuz, Brasoveko Andrei Saguna Ikastetxe Nazionaleko ikastaroetan parte hartzen zuen momentu berean. 9 urte besterik ez zituen orkestra batekin lehen kontzertua eman zuenean, eta laster jo zuen Europa, Amerika eta Asiako agertoki garrantzitsuenetan. 200 kontzertu baino gehiago eman ditu izen handiko orkestrekin; eta grabazioak ere egin ditu Europako hainbat irratitan.
Johann Sebastian Bach (1685-1750) biolin-jolea, organo-jolea, zuzendari eta konpositore alemaniarra izan zen. Eisenachen jaio zen, historiako musika-familia garrantzitsuenean, bere baitan 30 konpositore ospetsu baino gehiagorekin. 1703an lortu zuen Arndstateko Printzearen gorteko musikari gisa egin zuen lehen lana, eta 1707an Mülhausenera joan zen organista gisa. Han, Maria Barbara lehengusinarekin ezkondu zen, eta zazpi seme-alaba izan zituen. 1720an emaztea hil ondoren, urte eta erdi geroago berriro ezkondu zen Maria Magdalenarekin, zeinarekin beste hamahiru seme-alaba izango zituen. 1723an Leipzigera joan zen bizitzera eta 65 urterekin hil zen. Musikagile emankorra, Musikaren Historiako hiru jeinu nagusietako bat da Mozart eta Beethovenekin batera. Eragin nabarmena izan du Haydn, Mozart, Beethoven, Mendelssohn, Schumann, Chopin… eta beste hainbat konpositore ospetsutan.
Orkestrarako suiteak, BWV 1066-1069 (egileak ouvertures deituak), Johann Sebastian Bachek 1725 eta 1739 bitartean Leipzigen idatzi zituen lau pieza dira. Zentzu zabalean, suite terminoa Barrokoaren Alemanian erabiltzen zen ouverture bat aurretik zuten dantza pieza batzuk aipatzeko.
Orchestral Suite 2. Zenb. Egitura: I (0'08 ") OUVERTURE .-. II (6' 37") RONDEAU .-. III (8 '15') SARABANDE .-. IV (11 '03 ") BOURRÉE .-. V (12' 50") POLONAISE .-. VI (16 '02 ") MINUET .-. VII (17' 09") BADINERIE. Gaur, Emmanuel Pahud flauta-jotzaile frantziar-suitzarrak eskainiko digu, Berlin Baroque Soloists taldearekin batera.
Mozart eta masoneria. Masoneria izaera filantropikoko talde selektibo gisa agertu zen Europan XVII. mendearen amaieran, egitura federalekoa eta helburu humanistak zituena, hala nola egiaren bilaketa, giza jokabidearen, zientzien eta arteen azterketa eta pertsonen eta gizartearen garapen sozial eta morala. Hori guztia anaitasun-sentimenduan oinarrituta dago, eta horren irakaspenak igeltserotzako elementuekin sinbolizatzen dira. Helburu horiek kontuan hartuta, 28 urterekin Mozart, Vienako Logia Masonikoan sartu zen ikastun gisa; hurrengo hilean Ikaskide mailara igo zen; eta handik lau hilabetera, Maisu masoi izendatu zuten. Ilustrazioaren eraginez arrazionalismoa bilatzen zuen, baina bere kide askoren izaera okultistarekin bat egin gabe.
Txirula magikoa izango da gaurko proposamena, Vienan estreinatua, eta Mozart berak zuzendua hil baino bi hilabete lehenago. Opera hau, batez ere singspiel (testu kantatua testu mintzatuarekin nahasten da), logiako kide baten enkargua izan zen, Emanuel Schikaneder antzerki-enpresariaren enkargua, zeinak berak idatzi baitzion libretoa; enkarguak jasotzen zituen baina zoritxar ekonomikoko egunak ziren Mozartentzat. Lanak 2 ekitalditan, Tamino printzearen eta Pamina gaztearen, Gaueko Erreginaren alabaren, arteko maitasun istorioa kontatzen du. Erreginak Taminori bere alabaren eskua emango diola agintzen dionean hasten da dena. Horretarako, Taminok ongiaren eta gaizkiaren, argiaren eta iluntasunaren, ezagutzaren eta ezjakintasunaren arteko borroka adierazten duten frogak gainditu beharko ditu. Planteamendu horiek guztiak funtsezkoak dira doktrina masonikoan. Maitagarrien ipuin moduko bat, eszena komiko ugarirekin; baina sinbologia masonikoz betea pertsonaien gorpuztean, ekintzaren garapenean, baita musika-egituretan ere, orkestraren lehen soinuekin hasita: hiru orkestra-ukitu, bere eskaera onartzeko hautagai masoiak atean egiten dituen hiru ukituak islatzen dituztenak.
Zuricheko Opera Antzokitik gaur eskaintzen dugun bertsioa Franz Welser-Möst maisu austriarrak gidatzen du.
Sinfonia. Sinfonia hitza latinezko symphonĭa hitzetik dator, eta hau, era berean, grekerazko συμφωνία (symphōnía), hitzetik dator, eta “kontsonantzia” esan nahi du, διρωνία(diaphοnia) funtzioaren kontra, "disonantzia" esan nahi baitu. Erdi Aroan eta geroago ere, sinfonia hitza zenbait instrumentu deskribatzeko erabili zen, batez ere aldi berean soinu bat baino gehiago sortzeko gai zirenak; «elkarrekin jotzea» esanahi bezala jasoa, hitza XVI. eta XVII. mendeko konpositoreen lan batzuen izenburuetan agertzen hasi zen, eta XVIII. mendearen amaieran hitzak gaur egun ematen zaion esanahi komuna hartu zuen: lau atal edo mugimendu ezberdinez osatutako obra bat, gehienetan orkestrarako konposatua.
Sinfonia Erromantizismotik aurrera. Beethovenen sinfoniek lehen mugimendu bat izan ohi zuten, “Allegro” sonata forman; bigarren mugimendu geldo bat (batzuetan gaia eta bariazioak forman); erritmo hirutarreko hirugarren mugimendu bat (normalean scherzo bat, nahiz eta Beethovenen aurretik ohikoa zena minueto eta trioa izatea zen); laugarren mugimendu azkarrarekin amaitzeko (rondo formakoa); nahiz eta sonata forman idatzitako azken mugimendu bat duten sinfoniak ere badauden.
Beethovenen Bederatzigarren Sinfonia, «Koral» gisa ezagutzen dena, historiako musika-konposizio garrantzitsuenetariko bat da. Azken mugimenduak harridura sortu zuen bere garaian bakarlarien ahots laukote bat eta abesbatza misto bat sartzeagatik, ordura arte inoiz ikusi gabea; mugimendua, bestalde, askatasunaren sinbolo bihurtu da. Gaur egun, hainbat eta hainbat moldaketa eta egokitzapen izan ditu, Miguel Riosen Alaitasunaren Ereserkitik hasi eta, Herbert von Karajanen moldaketaraino, Europako Erkidegoko Ereserki bihurtuz; erabiltzen duen testua, Friedrich Schiller poeta alemaniarraren Poztasunaren Oda lanaren murrizketa da. Sinfoniak lau mugimendu ditu, eta Vienan estreinatu zen 1824ko maiatzaren 7an, Beethoven bertan zela eta arrakasta handia lortuz. 2003ko urtarrilaren 12an, Unescok Gizateriaren Ondare izendatu zuen Sinfonia.
Egitura. Sinfoniak lau mugimendu ditu: I (0'06") Allegro ma non troppo, maestoso samarra, re minorrean. Sinfonia modu indartsuan hasten da, eskala eta aldakuntza ikaragarrietan igarotzen den gai nagusi batekin, aurrerago une lirikoetarako ebakiekin, konposizioaren intentsitate titanikoak berriro etenak. II (14'50") Scherzo. Molto vivace, re minorrean – Presto, re maiorrean. Bigarren mugimendua «sutan dagoen infernua» bezala kalifikatzen dute kronikari batzuek, bere irmotasun eta abiaduragatik, laburpenean handikiro leundua. III (26'41") Adagio molto e cantabile, si bemol maiorrean – Andante moderato – Tempo Primo – Andante moderato – Adagio – Lo stesso tempo. Hirugarren mugimenduak, lasaitua izan arren, laugarren mugimendua izango den horretara darama, Beethovenen doinu erraz, mundu osoan ospetsu eta originala duena. IV (39'13") Finale. Errezitatiboa (Presto – Allegro ma non troppo – Vivace – Adagio cantabile – Allegro assai – Presto: O Freunde) – Allegro assai: Freude, schöner Götterfunken – Alla marcia – Allegro assai vivace: Froh, wie seine Sonnen – Andante maestoso: Seid umschlungen, Millionen! – Adagio ma non troppo, ma divoto: Ihr, stürzt nieder – Allegro energico, sempre ben marcato: (Freude, schöner Götterfunken – Seid umschlungen, Millionen!) – Allegro ma non tanto: Freude, Tochaus Elter Yter Mugimendua aurreko mugimenduen laburpen laburrekin hasten da. Azkenik, baxua dei batekin sartzen da: «Lagunak, ez tonu horietan ...». Ondoren, odan oinarritutako melodia entzuten da, lehenik orkestraren bidez eta gero koruaren bidez. Koruak parte hartzean, normalean modu homofonikoan egiten du. Musika-arkitektura bikaina da, hainbat testura ditu, errezitaziotik hasi eta ihesaldi bikoitzera, bakarlariak, korua eta abar barne.
Gaur Erin Wall sopranoak, Sonia Prina mezzosopranoak, Simon O 'Neill tenorrak eta Alexander Vinogradov baxuak CBSO Abesbatzarekin, BBCko Galesko Abesbatza Nazionalak eta BBCko Galesko Orkestra Nazionalak eskainiko digute musika-lan handi hau, Xian Zhang maisu txinatarrak gidatuta.
Denontzako musikari buruzko iradokizunak
Rumba, XIX. mendean Kuban sortu zen musika tradizionaleko genero bat da. Afrikako sustraietatik, rumba kubatarra erritmo eta dantza latino askoren amatzat hartzen da, saltsa kasu, eta Latinoamerikako hainbat herrialdetan deribazioak ditu. 2016ko azaroan, Unescok rumba kubatarra, dantzaren eta musikaren jai-nahasketa bezala inskribatu zuen, eta berezko kultura-praktika guztiak ere, Gizateriaren Kultur Ondare Immaterialaren Zerrenda Adierazgarriaren parte gisa.
Gaur, Joachim Horsley-k Beethovenen Zazpigarren sinfoniarenaren 2. Mugimenduaren moldaketa eskainiko digu, rumba bertsioan.
June Christy (1925-1990) jazz abeslari estatubatuarra izan zen. Stan Kenton Orchestrako abeslari gisa egin zen ezagun, 1954an bakarkako ibilbide arrakastatsu bati ekin baino lehen. Ibilbide horrek 1950eko hamarkadako Cool Jazzeko ahotsik esanguratsuena izatera eraman zuen. Chicagora joan zen berrogeiko hamarkadaren hasieran, eta Boyd Raeburn buru zuen talde batean sartu zen kantari. 1945ean Stan Kentonen orkestran sartu zen. Kentonen orkestra 1948an desegin zenean, Christyk nightcluben zirkuituan lan egin zuen Kentonekin berriro bildu arte 1950ean. 1972tik aurrera jazz-jaialdi gehiagotan parte hartzen hasi zen. 1977an bere azken diskoa grabatu zuen, Impromptu, eta 1988an bere azken emanaldia, Chet Bakerrekin agertokia partekatuz.
Zea Mays 1997an Bilbon sortutako rock talde musikala da. Asier Basabek (bateria), Rubén Gonzálezek (baxua), Iñaki Imazek (gitarra) eta Aiora Renteriak (abeslaria) 1997an maketa bat grabatu zuten, Euskal Herriko Gazteen Maketa Lehiaketa irabazteko. Sariak bultzada handia eman zien eta horri esker hainbat kontzertu programatu zituzten Euskal Herri osoan. 1998an, Bilboko pop-rock lehiaketan euskal talderik onena izendatu zuten. 1998an grabatu zuten lehen albuma, Zea Mays izen berekoa; eta hurrengo urteetan Elektrizitatea, Harrobian, Sortuz eta Grabitatearen aurka diskoak grabatu zituzten, Alemanian eta Herbehereetan birak egiten zituzten bitartean. 2007an, hamar urteko esperientziarekin, Morphina lan berria kaleratu zuten; jarraian, Era Da eta Harro etorriko ziren, azken hau entzungo dugularik gaur.
Salsa musika genero dantzagarria da, Kubako son eta Karibeko eta AEBetako beste musika genero batzuen sintesiaren emaitza, besteak beste, jazz eta blues bezalakoena. 1960ko hamarkadan, New Yorkeko puertorricar jatorriko musikariek eta haren armadore nagusia izan zen Johnny Pacheco dominikarrak arrakasta komertzial gisa sendotu zuten saltsa, nahiz eta sustraiak aurreko hamarkadetan izan Karibe arroko herrialdeetan. Azkenik, saltsa Latinoamerika osora zabaldu zen, eta eskualdeko aldaera ugari sortu ziren. Hala eta guztiz ere, son kubatarra saltsaren bizkarrezurra bada ere, saltsa sortzeko funtsezko elementua, Puerto Ricoko musikariak eta haien kultura izan ohi da, bai Puerto Ricoko uhartean, baita New Yorkeko diasporan ere.
Bideo honetan Kyle Johnsonek, Beethovenen 5. Sinfoniako Lehenengo Kintoaren Mugimenduaren moldaketa eskaintzen digu, saltsa bertsioa.
Bideo bereziei buruzko iradokizunak
Las criaturas de Prometeo, Beethoven maisu handiarena, bi ekitaldiko balleta da, 1801ean estreinatua eta eskala handiko lehen ballet dramatikotzat jotzen dena. Argumentua Salvatore Viganók (1769-1821), dantzari eta poetak, egina da, eta Prometeori buruz dihardu, gizakien arraza zientzien eta arteen bidez birsortu zuen espiritu sublimearen erdijainkoa; giza zibilizazioaren babesle bezala, jainkoei sua lapurtu zien Olinpo menditik lurrera ekartzeko.
Gaurko bertsioa Pragako Dantza Zentroak eskaintzen digu Smíchov Ganbera Filarmonikoarekin.
Musuaren legenda bi ekitaldiko zarzuela bat da, hiru koadrotan banatua, Enrique Reoyo, José Silva Aramburu eta Antonio Pasoren libretoarekin eta Reveriano Soutullo eta Juan Vert maisuen musikarekin. Arrakasta handiz estreinatu zen Madrilgo Apolo Antzokian, 1924ko urtarrilaren 18an.
Gaur, Alhambra Balletak bere Intermedio zelebrearen bertsio koreografiatua eskaintzen digu, Mocedades taldeak beste artista batzuen artean Amor de hombre abestian interpretatu zuena.
Les Luthiers talde argentinar musikal-umoretsua da, bere herrialdean eta beste herrialde batzuetan oso ezaguna. Taldeak musika erabiltzen du bere emanaldien funtsezko elementu gisa, eta askotan eguneroko bizitzako materialetatik sortutako instrumentu informalak erabiltzen ditu. Ezaugarri horretatik datorkio bere izena, luthier, hari-instrumentuen sortzailea, doitzailea eta konponketaz arduratzen dena izendatzen duen frantseseko hitza. Sari ospetsuak jaso dituzte Argentinan, Espainian eta AEBn.
Cambotik (Iparralde), Saint Michel Garicoïts Ikastetxeko Choeur des Colibris disziplinatu honek, Nelly Guilhemsans maistra eta konponketa honen egileak zuzendua, Beethovenen 5. Sinfoniako Lehen Mugimendurako gorputz perkusio laguntza original hau eskaintzen digu. Bideo honekin amaiera ematen diogu aurtengo gure omenaldi xumeari, Ludwig van Beethovenei, Musikaren Historiako konpositoreen Maisuari.
Umeentzako musikari buruzko iradokizunak
Testu hauek egiteko Wikipediako hainbat artikulu erabili dira.
Videomusicalis-eko testuak, euskaraz, gaztelaniaz eta ingelesez eginda daude.
